Stres, Anksiyete, Panik ve Depresyonla Baş Etmenin Yolu: Affetmek

Stres, Anksiyete, Panik ve Depresyonla Baş Etmenin Yolu: Affetmek

Hayatımızda karşılaştığımız zorluklar, bizi fiziksel ve ruhsal olarak yıpratabilir. Enerjimizi kaybeder, günlük işlerimizi yapmakta zorlanır, isteklerimizi gerçekleştiremez hale geliriz. Stres, anksiyete, panik ve depresyon gibi duygusal sorunlar, yaşam kalitemizi düşürür, anlamlı bir yaşam sürmemizi engeller. Bu sorunların şiddeti arttıkça, kendimizi daha kötü hisseder, hayattan kopar, umutsuzluğa kapılırız.

Bu sorunlardan kurtulmanın bir yolu da affetmeyi öğrenmektir. Affetmek, bize zarar veren kişi veya durumları kabullenmek, onlara karşı olumsuz duygu ve davranışlarımızı azaltmak, onlara karşı olumlu duygu ve davranışlar geliştirmek demektir. Affetmek, bize huzur, mutluluk, özgürlük, sağlık ve umut verir. Affetmek, bizi stres, anksiyete, panik ve depresyondan kurtarır. Affetmek, bizi daha iyi bir insan yapar.

Affetmenin Stres ve Depresyon Üzerindeki Etkisi

Stres ve depresyon, düşünce şeklimizle yakından ilgilidir. Sürekli endişeli, korkulu, olumsuz, kasvetli, karamsar düşüncelere sahip olursak, stres ve depresyon yaşama olasılığımız artar. Bu düşünceler, beynimizde ve vücudumuzda birtakım kimyasal değişikliklere neden olur. Stres hormonları salgılanır, kan basıncı yükselir, bağışıklık sistemi zayıflar, sindirim sistemi bozulur, uyku kalitesi düşer, ağrı eşiği azalır. Depresyon hormonları salgılanır, enerji seviyesi düşer, iştah azalır veya artar, libido azalır, özgüven düşer, suçluluk ve değersizlik duyguları artar.

Affetmek, bu olumsuz düşünce kalıplarını kırmamıza, onları daha sağlıklı bir şekilde yorumlamamıza, onlardan kurtulmamıza yardımcı olur. Affetmek, bize yeni bir bakış açısı, yeni bir tutum, yeni bir inanç kazandırır. Affetmek, bize endişe ve korku yerine umut ve cesaret verir. Affetmek, bize kasvet ve karanlık yerine ışık ve renk verir. Affetmek, bize stres ve depresyon yerine huzur ve mutluluk verir.

Affetme Süreci Nasıl İşler?

Affetmek, kolay bir süreç değildir. Yaşadığımız olayları sindirmek, anlamlandırmak, kabullenmek için zaman ve çaba gerektirir. Affetmek, bir günde, bir anda olacak bir şey değildir. Affetmek, bir süreçtir. Bu süreçte yaşadığımız duyguları, düşünceleri, inançları, davranışları fark etmek, ifade etmek, değiştirmek gerekir. Bu süreçte kendimize, karşı tarafa, yaşadığımız duruma dair sorular sormak, cevaplar aramak, anlam çıkarmak gerekir. Bu süreçte kendimizi, karşı tarafı, yaşadığımız durumu kabul etmek, onlara karşı olumlu duygu ve davranışlar geliştirmek gerekir.

Affetme sürecinde şu adımları izleyebiliriz:

1. Yaşadığımız olayı ve bize zarar veren kişiyi tanımlayalım. Ne oldu? Kim bize zarar verdi? Neden bize zarar verdi? Nasıl bize zarar verdi? Bu olayda bizim rolümüz neydi? Bu olayda başka etkenler nelerdi?
2. Yaşadığımız olayın bize hissettirdiği duyguları tanıyalım. Bu olay bize ne hissettirdi? Öfke, kızgınlık, nefret, kin, intikam, suçluluk, pişmanlık, üzüntü, korku, endişe, kaygı, yalnızlık, çaresizlik, umutsuzluk, değersizlik, sevgisizlik gibi duygular mı? Bu duyguları ne zaman, nerede, nasıl, kiminle yaşıyoruz? Bu duyguları nasıl ifade ediyoruz? Bu duygular bize ne yapıyor? Bu duyguların bize faydası veya zararı ne?
3. Yaşadığımız olayla ilgili düşüncelerimizi tanıyalım. Bu olay hakkında ne düşünüyoruz? Bu olayın bize, karşı tarafa, hayata dair anlamı ne? Bu olayın bize, karşı tarafa, hayata dair etkisi ne? Bu olayın bize, karşı tarafa, hayata dair sonucu ne? Bu olayla ilgili düşüncelerimiz gerçekçi mi, mantıklı mı, sağlıklı mı? Bu düşünceler bize ne yapıyor? Bu düşüncelerin bize faydası veya zararı ne?
4. Yaşadığımız olayla ilgili inançlarımızı tanıyalım. Bu olay bize, karşı tarafa, hayata dair neye inandırdı? Bu olay bize, karşı tarafa, hayata dair neyi öğretti? Bu olay bize, karşı tarafa, hayata dair neyi unutturdu? Bu olayla ilgili inançlarımız doğru mu, yanlış mı, yararlı mı, zararlı mı? Bu inançlar bize ne yapıyor? Bu inançların bize faydası veya zararı ne?
5. Yaşadığımız olayla ilgili davranışlarımızı tanıyalım. Bu olay bize, karşı tarafa, hayata karşı nasıl davranmamıza neden oldu? Bu olay bize, karşı tarafa, hayata karşı nasıl davranmamız gerektiğini gösterdi? Bu olay bize, karşı tarafa, hayata karşı nasıl davranmamızı engelledi? Bu olayla ilgili davranışlarımız uygun mu, uygun değil mi, yararlı mı, zararlı mı? Bu davranışlar bize ne yapıyor? Bu davranışların bize faydası veya zararı ne?
6. 7. Yaşadığımız olayı ve bize zarar veren kişiyi affedelim. Bu olayın ve kişinin bize zarar vermesine izin vermeyelim. Bu olayın ve kişinin bize bir şey öğrettiğini, bizi daha güçlü, daha bilge, daha olgun yaptığını düşünelim. Bu olayın ve kişinin bize bir fırsat sunduğunu, bizi daha iyi bir hayata yönlendirdiğini hayal edelim. Bu olaya ve kişiye teşekkür edelim, onlara iyi dileklerde bulunalım, onlara sevgi gönderelim. Bu olayı ve kişiyi serbest bırakalım, onları hayatımızdan çıkaralım, onlara karşı bir beklenti içine girmeyelim.
   8. Kendimizi affedelim. Yaşadığımız olayda kendimizi suçlamayalım, kendimizi eleştirmeyelim, kendimizi yargılamayalım, kendimizi küçümsemeyelim. Kendimizi olduğumuz gibi kabul edelim, kendimizi sevelim, kendimizi değerli hissedelim, kendimizi övüp motive edelim. Kendimizi anlayalım, kendimizi dinleyelim, kendimizi ifade edelim, kendimizi rahatlatıp mutlu edelim. Kendimizi geliştirelim, kendimizi değiştirelim, kendimizi yenileyelim, kendimizi dönüştürelim.
   9. Affetme sürecini tekrarlayalım. Affetmek bir kere yapılacak bir şey değildir. Affetmek bir alışkanlıktır. Affetmek bir yaşam biçimidir. Affetmek bir süreçtir. Affetmek bir tercihtir. Affetmek bir erdemdir. Affetmek bir sanattır. Affetmek bir mucizedir. Affetmek bir hediye, bir lütuf, bir nimettir. Affetmek bir iyiliktir. Affetmek bir iyileşmedir. Affetmek bir kurtuluştur. Affetmek bir özgürlüktür. Affetmek bir barıştır.

   Affetmek, stres, anksiyete, panik ve depresyon gibi duygusal sorunlarla baş etmenin en etkili yollarından biridir. Affetmek, bize fiziksel ve ruhsal sağlık, huzur ve mutluluk sağlar. Affetmek, bize daha iyi bir insan, daha iyi bir ilişki, daha iyi bir hayat sunar. Affetmek, bize hayatla barışık olmayı öğretir. Affetmek, bize hayatın güzelliklerini gösterir. Affetmek, bize hayatın anlamını verir.